Dit heerlijke brood kwam ik laatst tegen op een forum toen iemand het gemaakt had. Met appel ipv abrikoos zoals in het origineel. Ik vond het concept van een “pull apart” brood zo leuk dat ik het ook wou proberen. Heb er ook weer wat aan toegevoegd, namelijk krenten! Het lijkt qua smaak heel veel op de misschien wel bekende “cinnamon buns”, al worden die vaak zonder ei gemaakt.

Een aanrader!

Originele recept: http://cravingchronicles.com/2012/08/09/peach-cinnamon-brown-butter-pull-apart-bread/

Pizza is an all time favorite in my house, but I seemed to always come back to that same tried-and-true combination of tomato sauce, salami sausage, mushrooms, bell pepper and mozzarella cheese.

Wanting to try something radically different I decided to choose a cheese with a more pronounced flavor; Goat’s cheese.

Recipe is a variation of the dough recipe I usually use, this one may not be as ideal for everyone, since it uses some sourdough.

Met dit simpele recept, dat wel wat tijd kost, maak je een heerlijk luchtig bruin brood. Qua werk is het ook minimaal, de meeste tijd zit in het wachten. Daar is helaas niet veel aan te doen. Smaak = tijd in de wereld van brood.

Een heerlijk ontbijtje, of met spek ook lekker als lichte avondmaaltijd! Het roerei blijft lekker smeuiig.

Afgelopen weekend had ik weer eens Flammkuchen gebakken.  En omdat je altijd wel wat overhoudt had ik gisteren nog kastanjechampignons, spekjes en wat rode ui liggen. Daar heb ik wat kippenpootjes, risottorijst en spinazie bijgehaald, en dit gerecht mee gemaakt.

Zoals ik in mijn post over pizza al noem, heb ik dat recept gebaseerd op de werkwijze van  Jeff Varasano, gecombineerd met de verhoudingen uit het pizzarecept van Peter Reinhart. Dat omdat ik toen nog geen zuurdesem had.

Ondertussen maak ik af en toe ook het originele recept van Jeff Varasano. Hieronder staan de ingrediënten voor dat recept. Volg verder de stappen in de originele post;

Flammkuchen (Duits), flammekueche (elzassisch) of tarte flambée (Frans) zijn in feite hetzelfde gerecht. Een soort variant op de pizza, die van oorsprong werd bereid om de warmte van een houtoven te testen.

Je kan voor het deeg het recept in mijn andere blogpost over pizza gebruiken. Ik vind het zelf lekkerder om dat deeg te gebruiken, en het ook een nachtje in de koelkast te doen. Maar ‘traditioneel’ wordt Flammkuchen met een snel deeg gemaakt. Je hebt allerlei regionale varianten, waaronder versies met bv. bier in het deeg.

Deze heerlijke taart is op basis van een gistdeeg, zoals een vlaai. Er zitten schijfjes appel in, samen met gepureerde gebonden abrikozen uit blik, met bovenop een kokoscrumble. Het recept komt uit ‘Grossmutters Streuselkuchen’, een Duits boek vol lekkere ‘Kuchen’. Helaas was het recept voor een vorm van 30 cm, en had ik alleen een vorm van 26 en 22. Daarom heb ik het recept geschaald. In het originele recept wordt een kwart van het deeg achtergehouden voor de rand. Dat heb ik opgedeeld, en het stuk voor de rand geschaald met de verhouding tussen de omtrekken, en de bodem met de verhouding in oppervlakte.

Wie net als ik graag nieuwe recepten probeert en daarvoor het internet afzoekt voor inspiratie zal ze vast wel eens tegengekomen zijn, vooral in Amerikaanse of Britse recepten.

Teaspoons, tablespoons en cups. Waar wij vaak alles in gewichten opschrijven, werken die recepten met volumematen. Handig? Voor kleine hoeveelheden wel, een teaspoon hier, een tablespoon daar. Veel nauwkeuriger dan bv. 1 gram op een weegschaal. Maar ook grotere hoeveelheden worden zo opgeschreven. Het probleem dat ik daar persoonlijk mee heb is dat het een erg onnauwkeurige manier is om hoeveelheden door te geven. Persoon 1 bv. neemt een cup, schept bloem en drukt het stevig aan. Persoon 2 vult de cup misschien veel luchtiger. Gebruik van grammen of in ieder geval gewichten maakt het uitwisselen van recepten een stuk betrouwbaarder.

Een setje tea- en tablespoons is gewoon verkrijgbaar bij bv de Blokker.

Een zuurdesemcultuur is een mengsel van wilde gistcellen en melkzuurbacteriën dat je in leven houdt door het verse bloem/meel en water te voeren. Het is een van de oudste manieren om brooddeeg te laten rijzen. En het is ook een van de dingen waar de meeste onzin over te vinden is op het internet.

Een zuurdesemcultuur is geen magisch iets. Het draait om het bieden van de juiste groeiomstandigheden aan de gisten en bacterien die al aanwezig zijn op de bloem/het meel waarmee je je desem start. Het kan in principe met elke soort, maar vaak wordt biologisch roggemeel aangeraden, omdat de startconcentraties van de gewenste organismen dan hoger is. De methode hieronder staat ook wel bekend als de “Pineapple Juice Solution” uit the Bread Bakers Apprentice van Peter Reinhart, en is het resultaat van een wetenschappelijke benadering van het probleem dat vaak optreedt bij het starten van een desem. Namelijk de groei van een ongewenste gast tijdens de eerste dagen van de desem. Normaal gesproken raak je deze ongewenste bacterie namelijk kwijt doordat de omgeving van de cultuur langzaam zuurder wordt. Maar in de tijd daarvoor zorgt deze bacterie er voor dat de cultuur al na dag 1 begint te rijzen. Dat wekt vaak hoop, waarna de cultuur weer instort. Door vanaf dag 1 een zuur milieu te creëren geef je deze bacterie geen kans.